آهن به‌عنوان فلزی پایه همواره در معرض خطر خوردگی و زنگ زدن قرار دارد. ازاین‌رو استفاده از لعاب به‌عنوان محافظی در برابر خوردگی به‌اندازه کاربرد تزئینی آن، منطقی تلقی می‌شود. علاوه بر آن لعاب چنان سطح مقاومی بر ظروف آهنی ایجاد می‌نماید که حتی در مجاورت تنش‌های حرارتی نیز، فلز را حفظ می‌کند.

خواص و کیفیت لعاب به‌طور مداوم بود و توسعه داده می‌شد و روش‌های تعدیل‌شده‌ای در زمینه توسعه لعاب اشیاء آهنی و افزایش قدرت چسبندگی لعاب به فلز به کمک ناهموار نمودن سطح آن بر روش‌های قبلی چیره گشته‌اند. پلاستیک‌ها و رنگ‌ها به‌عنوان پوشش محافظ سطوح فلزی با لعاب در رقابت می‌باشند، ولی با توجه به پایان یافتن ذخایر مواد آلی در آینده‌ای نه‌چندان دور، نهایتاً لعاب نقش برتری را در حفاظت از سطوح فلزی خواهد داشت و صنایع مختلف اجباراً باید در توسعه صنعت لعاب جدیت بیشتری به خرج دهند.

کیفیت ظاهری لعاب و همچنین امکان ایجاد نقصان در تقاضای مصرف‌کنندگان نسبت به عرضه، بعید به نظر نمی‌رسد که تقاضا به‌سوی محصولاتی با عمر طولانی‌تر متمایل گردد و در آن هنگام محصولات و قطعات لعابی نقش برتری ایفا خواهند کرد.